Działania banków centralnych na całym świecie ukierunkowane są obecnie na pobudzenie wzrostu gospodarczego za pomocą rekordowo taniego kapitału. Kryzys finansowy zmienił jednak na trwałe nawyki i konsumentów, i banków, co bardzo komplikuje powiązania między poszczególnymi rynkami i stawia pod znakiem zapytania inicjatywy podejmowane przez banki centralne, które w większości bazują na niekwestionowanych od wielu lat założeniach.
Zmiana zasad
O przyczynach obecnej trudnej sytuacji gospodarczej świata napisano już wiele wyczerpujących opracowań i jeszcze więcej banałów. Bardzo trafnie przyczyny kryzysu, do których konsumenci we wszystkich rozwiniętych rynkach boją się wracać, podsumował ekonomista Tim Jackson, który podczas konferencji TEDGlobal 2010 stwierdził: „Jesteśmy namawiani do wydawania pieniędzy, których nie mamy, na rzeczy, których nie potrzebujemy, aby stworzyć wrażenie, które nie będzie trwałe, na ludziach, którzy nas nie obchodzą”. Banki centralne zwiększyły podaż pieniądza do niewyobrażalnych rozmiarów i w czasie, gdy priorytetem powinno być wycofywanie nienaturalnych bodźców z gospodarki, systematycznie uruchamiają kolejne programy mające przekonać konsumentów, że stać ich na więcej niż myślą. W rezultacie rekordowo tanie kredyty przynoszą znacznie więcej efektów ubocznych niż pożądanych skutków.
Na rynku walutowym zaczyna realizować się scenariusz wyścigu na samo dno – skoro nie można liczyć na popyt wewnętrzny, trzeba dołożyć wszelkich starań, aby dobra i usługi były jak najatrakcyjniejsze dla nabywców z zagranicy. Stąd interwencje Japonii czy Szwajcarii, mające osłabiać ich waluty. Wykup obligacji przez banki centralne w USA, Japonii, Wielkiej Brytanii czy strefie euro obniżył rentowność rządowych papierów do tak niskich poziomów, że inwestorzy na kilka lat mogą zapomnieć o odsetkach przynoszących realny dochód. Słowo „realny” ma obecnie kluczowe znaczenie dla inwestorów na całym świecie, ponieważ nadmiar papierowych pieniędzy w stosunku do wartości dóbr i usług w globalnej gospodarce sprawia, że inwestorzy faworyzują realne, namacalne towary i surowce.
